ผลการศึกษานี้สรุปไว้ใน “Best Laid Plans: How the Middle Class Make Residential Decisions Post-Disaster” ซึ่งจะปรากฏในวารสารSocial Problemsฉบับต่อไป กระดาษนี้สามารถใช้ได้  ออนไลน์

นักวิจัย Anna Rhodes ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านสังคมวิทยาที่ Rice และ Max Besbris ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านสังคมวิทยาที่วิสคอนซิน-แมดิสัน ตรวจสอบว่า Harvey ส่งผลต่อการตัดสินใจเรื่องที่อยู่อาศัยของชนชั้นกลางใน Friendswood รัฐเท็กซัส ชานเมืองฮูสตันอย่างไร ในช่วงสองปีหลังจากเกิดพายุ นักวิจัยได้ทำการสัมภาษณ์แบบต่อเนื่องกับผู้อยู่อาศัยใน 59 ครัวเรือนที่น้ำท่วม

โรดส์ หัวหน้าทีมวิจัยกล่าวว่า ผู้ประสบอุทกภัยที่อาศัยอยู่ที่นั่น ทำเช่นนั้นเพราะแผนการที่พวกเขาทำไว้ก่อนเกิดพายุ ผู้ที่ได้รับการสัมภาษณ์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในบ้านของพวกเขา แม้ว่าจะไม่เพียงแต่มีเงินทุนในการย้ายถิ่นเท่านั้น แต่พวกเขายังต้องเผชิญกับแรงกดดันจากเพื่อนและครอบครัวให้ย้ายไปอยู่ในสถานที่ที่ด้อยโอกาสน้อยกว่าซึ่งมีสิ่งอำนวยความสะดวกคล้ายคลึงกัน

“สิ่งที่เราพบคือความเสียหายมหาศาล ความกดดันทางสังคม และความเสี่ยงที่เผยให้เห็นว่าต้องอาศัยอยู่ใกล้ลำห้วยที่ล้นตลิ่งอย่างรุนแรงในช่วงฮาร์วีย์ไม่เพียงพอที่จะทำให้ผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่พิจารณาออกจากเฟรนด์สวูด” เบสบริสกล่าว “คนส่วนใหญ่คิดว่าพวกเขาจะอยู่ในบ้านของพวกเขาไปอีกหลายปี และแผนเหล่านี้คงทนมาก”

ในทางกลับกัน ครัวเรือนส่วนใหญ่ที่ตัดสินใจย้ายหลังจากพายุระบุว่าพวกเขาจากไปเพราะพวกเขาได้วางแผนไว้อย่างดีก่อนจะเกิดพายุเฮอริเคน

“เมื่อต้องเผชิญกับการตัดสินใจเรื่องที่อยู่อาศัยที่ไม่คาดคิดหลังจากพายุเฮอริเคนฮาร์วีย์ ชาวบ้านที่คิดอยู่แล้วว่าจะย้ายนั้นมักจะตัดสินใจที่จะไม่กลับไปบ้านที่ได้รับความเสียหายจากน้ำท่วม” โรดส์กล่าว

เธอยังตั้งข้อสังเกตอีกว่าไม่มีครอบครัวใดที่เลือกจะอยู่หรือจากไปไม่ได้รับเงินกู้ยืม เพื่อที่จะช่วยเหลือผู้คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เสี่ยงภัยให้ตัดสินใจย้ายออกไป โรดส์กล่าวว่าสิ่งสำคัญคือต้องทำความเข้าใจว่าพวกเขาตัดสินใจอย่างไรในท้ายที่สุดว่าจะอยู่หรือจากไป

“งานในอนาคตที่เกี่ยวข้องกับนโยบายหลังภัยพิบัติควรได้รับการออกแบบโดยคำนึงถึงความคล่องตัว” โรดส์กล่าวบาคาร่า สมัครบาคาร่า