ดร. Horesh กล่าวว่า "ตามทฤษฎีที่มีอยู่ว่าเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ถ้าไม่มีการตรวจพบการปล่อยคลื่นวิทยุในทันทีที่เกิดการหยุดชะงัก ก็ไม่มีความคาดหวังว่าจะเกิดขึ้นในภายหลัง" “อย่างไรก็ตาม เราตัดสินใจที่จะทำการสังเกตการณ์ทางวิทยุครั้งสุดท้ายหลังจากดาวฤกษ์ถูกทำลายไปแล้วหกเดือน และเราค้นพบการแผ่รังสีของคลื่นวิทยุที่สว่างอย่างน่าประหลาดใจ เมื่อเราค้นพบแสงแฟลร์ของคลื่นวิทยุที่ล่าช้านี้ เราก็ยังคงรวบรวมข้อมูลต่อไปเป็นเวลากว่าหนึ่งปี ในระหว่างนั้นการแผ่รังสีวิทยุก็จางหายไป ยิ่งกว่านั้น เราพบแสงแฟลร์ที่ล่าช้าครั้งที่สอง สี่ปีหลังจากการค้นพบการหยุดชะงักของดาวฤกษ์ครั้งแรก นี่เป็นการค้นพบครั้งแรกของเปลวไฟวิทยุที่ล่าช้าดังกล่าวจากเหตุการณ์ดังกล่าว เมื่อดาวฤกษ์ถูกรบกวนโดยหลุมดำ"

เชื่อกันว่าแสงแฟลร์เกิดจากเครื่องบินเจ็ตความเร็วยักษ์ที่ยิงออกไปเมื่อดาวถูกทำลายและดูดเข้าไปในหลุมดำหรือเป็นผลมาจากการระเบิดของเศษซากจากการระเบิดภายนอก

การวิเคราะห์สัญญาณวิทยุที่ล่าช้าทำให้ทีมวิจัยได้ข้อสรุปหลายประการ

ประการแรก พวกเขาเชื่อว่าต้องมีการพัฒนาโมเดลใหม่เพื่ออธิบายการแผ่รังสีคลื่นวิทยุที่มีความล่าช้าเป็นเวลานาน ประการที่สอง เป็นไปได้ว่าแสงแฟลร์ทางวิทยุที่ล่าช้าดังกล่าวเป็นปรากฏการณ์ทั่วไป แต่เพื่อที่จะค้นหาสิ่งเหล่านี้เพิ่มเติม ทีมงานจะต้องให้ความสำคัญกับการสังเกตการณ์รอบๆ พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบเป็นเวลานานหลังจากการหยุดชะงักในครั้งแรก ประการที่สาม เป็นไปได้ว่าในที่สุดเศษซากดาวจำนวนมากจะถูกรวมเข้า (ดึงเข้าไป) สู่หลุมดำ แต่หลังจากนั้นไม่นานดาวก็ถูกทำลาย

ดร. Horesh กล่าวว่า "อะไรทำให้เกิดความล่าช้าและกระบวนการทางกายภาพที่แน่นอนที่รับผิดชอบสำหรับการปล่อยก๊าซออกนอกเวลาดังกล่าวยังคงเป็นคำถามเปิดอยู่ "จากการค้นพบนี้ เรากำลังค้นหาสัญญาณวิทยุที่ล่าช้าเช่นนี้ในเหตุการณ์คลื่นรบกวนอื่นๆ"