สำหรับอริสโตเติลเราเจริญรุ่งเรืองโดยใช้ความสามารถของมนุษย์ที่ไม่เหมือนใครในการคิดและหาเหตุผล แต่การคิดและการใช้เหตุผลเป็นกิจกรรมทางสังคมมากพอ ๆ กับการเป็นปัจเจกบุคคล: "ผู้ชายไม่ใช่บุคคลที่โดดเดี่ยวและฤๅษีจะฝึกฝนความเป็นมนุษย์ไม่ได้" หากความเจริญรุ่งเรืองต้องการคนอื่นความสุขก็เช่นกัน ความสุขไม่ใช่สภาวะทางอารมณ์มากนักเนื่องจากเป็นความยอดเยี่ยมของความสัมพันธ์ที่เราปลูกฝังกับผู้อื่น

แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะเฟื่องฟู อริสโตเติลยอมรับว่าความสุขของเราเป็นตัวประกันของโชคลาภ เหตุการณ์ที่อยู่เหนือการควบคุมของแต่ละบุคคลไม่ว่าจะเป็นสงครามความรักที่ไม่สมหวังความยากจนและการระบาดใหญ่ทั่วโลกมักจะทำให้ความเฟื่องฟู (และมีความสุขกับมัน) เป็นไปไม่ได้ สล็อต

ความคิดนี้ไม่ได้บ่อนทำลายการแสวงหาeudaimoniaแม้ว่ามันจะทำให้ผิดหวังก็ตาม ความสุขไม่ใช่สภาพจิตใจที่สามารถชนะได้อย่างถาวร แต่เป็นการฝึกฝนที่เราฝึกฝนอย่างไม่สมบูรณ์แบบในสถานการณ์เพียงบางส่วนของการสร้างของเรา

การตระหนักถึงสิ่งนี้จะไม่ทำให้ชีวิตที่ดีมั่นคง แต่จะช่วยปัดเป่าความหวังที่ไม่สวยงามของความพึงพอใจชั่วนิรันดร์ ด้วยความเข้าใจผิดความคิดสมัยใหม่ทำให้โอกาสที่จะผิดหวังเพิ่มขึ้น ไม่มีชีวิตที่มีค่าควรจะเป็นไปตามมาตรฐานที่กำหนดโดย Epicurean หรือมุมมองที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับความสุขดังนั้นเหล่าสมัครพรรคพวกสมัยใหม่จึงถูกกำหนดให้ไม่แยแสกับจุดด่างพร้อยของชีวิตมนุษย์ แต่ให้มุ่งเป้าไปที่อริสโตเติลเพื่อยอมรับข้อบกพร่องเหล่านั้นและเติบโตขึ้นทั้งๆที่เป็นเช่นนั้น slotxo